نحوه افزایش PH در آب آشامیدنی!

نحوه افزایش PH در آب آشامیدنی!

آب اغلب به عنوان یک نیاز برای افرادی که علاقه مند به حفظ سلامتی و ارتقاء عملکرد فیزیولوژیکی بهینه هستند تبلیغ می شود. با این حال، در حالی که مقدار آبی که می نوشید مهم است، کیفیت آن نیز به همان اندازه مهم است. در واقع، آبی که دارای PH خارج از محدوده توصیه‌های فعلی است، ممکن است طعمی غیرعادی داشته باشد. آب خود را قبل از افزایش PH آن تست کنید تا از تصحیح بیش از حد آن جلوگیری کنید.

اصول اولیه در مورد pH

مقیاس pH – که از 0 تا 14 متغیر است – اسیدیته و قلیایی بودن مواد مختلف را اندازه گیری می کند. در حالی که به طور کلی آب خالص و بدون آلایش دارای pH خنثی 7 در نظر گرفته می شود، افزودن ترکیبات مختلف می تواند باعث اسیدی یا قلیایی شدن آن شود. در واقع، مواد معدنی که به طور طبیعی در زیر زمین یافت می شوند – از جمله کلسیم، منیزیم و آهن، در میان دیگران – ممکن است بر PH آب که برای مصرف انسان استفاده می شود، تأثیر بگذارند. مشکلات مکانیکی مانند لوله کشی معیوب نیز می تواند pH آب آشامیدنی شما را تغییر دهد.

آزمایش آب شما

قبل از افزایش pH آب آشامیدنی خود، باید سطح اسید-باز فعلی آن را شناسایی کنید. در واقع، ناتوانی در اندازه گیری مقادیر آب آشامیدنی موجود ممکن است منجر به افزایش بیش از حد pH فراتر از توصیه فعلی 6.5 تا 8.5 شود. اکثر ادارات بهداشت ایالتی و محلی می توانند منابع متعددی را برای این فرآیند فراهم کنند، از جمله آزمایشگاه هایی که در آزمایش و تفسیر مقادیر pH آب آشامیدنی مجرب هستند. مطمئن شوید که یک سازمان معتبر با سابقه کار ثابت را انتخاب کنید تا مطمئن شوید که نتایج بهینه را دریافت می کنید.

افزایش pH با نرم کننده های آب

نرم کننده های آب اغلب برای کسانی که علاقه مند به افزایش سطح pH آب آشامیدنی خود هستند توصیه می شود. به طور سنتی، نرم کننده های آب به یک سیستم تبادل یونی متکی هستند، که در آن مواد معدنی با pH پایین از طریق افزودن ترکیبات غنی از قلیایی، از جمله خاکستر سودا، ماده ای شبیه به جوش شیرین، خنثی می شوند. از آنجا که می تواند سدیم آب آشامیدنی را افزایش دهد، استفاده از خاکستر سودا برای افرادی که رژیم های غذایی کم سدیم دارند توصیه نمی شود.

افزایش pH با فیلترهای خنثی کننده

فیلترهای خنثی کننده که از طریق افزودن مواد خنثی کننده مقادیر PH را افزایش می دهند نیز می توانند برای افزایش PH آب آشامیدنی موثر باشند. این فیلترها معمولاً حاوی کربنات کلسیم یا مواد مشابه هستند که در اثر تعامل با آب تصفیه نشده حل می شوند. افزودن این مواد معدنی مقادیر pH آب آشامیدنی را تا محدوده مناسب افزایش می‌دهد، اگرچه ممکن است افزایش سطح سختی آب نیز رخ دهد.

چه چیزهایی آب را برای نوشیدن بی خطر می کند؟

بیشتر آب چاه برای آشامیدن بی خطر است، اما ممکن است خطرات سلامتی مرتبط با آب چاه برای آشامیدن وجود داشته باشد. آب چاه ممکن است حاوی میکروارگانیسم ها و مواد شیمیایی باشد که می تواند شما را بیمار کند. مایکل گوچفلد، MD، Ph.D.، استاد محیط زیست و طب کار در دانشکده پزشکی رابرت وود جانسون، می گوید: «بر خلاف سیستم های آب آشامیدنی عمومی که به بسیاری از مردم خدمات رسانی می کنند، مقامات بهداشت عمومی کیفیت آب چاه را بررسی نمی کنند. در پیسکاتاوی، نیوجرسی. این بدان معناست که اطمینان از سالم بودن آب چاه به عهده صاحب چاه است.

اهمیت

طبق گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست (EPA) حدود 15 درصد از آمریکایی ها برای نوشیدن به آب چاه وابسته هستند. دکتر گوچفلد می گوید که آب آلوده چاه می تواند باعث تهوع، اسهال و استفراغ شود و به طور بالقوه منجر به مشکلات جدی سلامتی مانند سرطان، اختلالات کلیوی و آسیب مغزی شود. به گفته EPA، آلاینده‌های معروف به نیترات برای نوزادان خطرناک هستند زیرا می‌توانند جریان اکسیژن در خون نوزادان را مختل کنند. آزمایش منظم آلاینده ها به همراه سایر اقدامات احتیاطی به اطمینان از بی خطر بودن آب چاه برای آشامیدن کمک می کند.

تست سالانه

EPA می گوید که آب چاه باید هر سال برای باکتری ها و نیترات ها آزمایش شود. به گفته EPA، چاه های کم عمق بیشتر در معرض خطر باکتری هایی هستند که منجر به اسهال و استفراغ می شوند. چاه‌های نزدیک سیستم‌های سپتیک و دام‌ها به نیترات‌ها حساس هستند زیرا از فضولات انسانی و حیوانی به دست می‌آیند. از سال 2010، آزمایشگاه های خصوصی برای آزمایش این آلاینده ها 10 تا 20 دلار دریافت می کنند، اما طبق گفته EPA، بخش بهداشت محلی شما ممکن است به صورت رایگان آزمایش کند. برای چاه هایی که در تمام طول سال استفاده می شوند، بهترین زمان برای آزمایش اواخر تابستان است. برای کمپ‌ها و خانه‌های تابستانی، EPA توصیه می‌کند هنگام نقل مکان آزمایش کنید.

تست های دیگر

به گفته گوچفلد، صاحبان چاه ها باید هر سه تا پنج سال یکبار برای سرب، آرسنیک، رادون، اورانیوم و برخی فلزات سنگین دیگر آزمایش کنند.  EPA همچنین پیشنهاد می کند قبل از استفاده از چاه برای اولین بار، این آلاینده ها را آزمایش کنید. طبق گفته EPA، این آزمایش ها ممکن است از چند صد تا چند هزار دلار هزینه داشته باشد. اگر آلاینده ای یافت شود، نتایج شامل غلظت آلاینده و اینکه آیا این غلظت از استاندارد آب آشامیدنی سالم بیشتر است یا خیر.

نگهداری

نگهداری صحیح از چاه به سالم نگه داشتن آب آشامیدنی کمک می کند.  EPA توصیه می کند که به طور منظم چاه را از نظر ترک خوردگی یا خوردگی پوشش چاه، درپوش چاه شکسته یا از دست رفته، و نشست و ترک خوردگی آب بندی های سطحی بازرسی کنید. به طور دوره ای مخازن ذخیره سازی زیرزمینی که روغن گرمایش خانه، گازوئیل یا بنزین را در خود جای داده اند را از نظر نشت بررسی کنید. اطمینان حاصل کنید که چاه به خوبی از زباله های حیوانات خانگی، حیات وحش و حیوانات مزرعه محافظت می شود. استفاده از کودها و آفت کش ها را به حداقل برسانید، که می توانند به آب های زیرزمینی نفوذ کنند.

فیلترهای آب

فیلترها و سایر سیستم های تصفیه خصوصی می توانند به حذف آلاینده ها در آب چاه کمک کنند. آنهایی که از فیلتر کربن استفاده می کنند، سرب و برخی فلزات سنگین را حذف می کنند. برخی دیگر، مانند سیستم‌های اسمز معکوس، آلاینده‌هایی را که لزوماً توسط فیلترهای کربنی گیر نمی‌کنند، از بین می‌برند. گوچفلد تأکید می‌کند: «فیلترهای آب ممکن است به شما آرامش خاطر بدهد، اما همچنان باید آزمایش کنید، زیرا فیلترها همه آلاینده‌ها را از آب چاه پاک نمی‌کنند».